Anne günlerinin vazgeçilmez parçalarından biri ;ki bir dönem hiç hazetmezdim kendisinden :) Bu çatalı ne zaman görsem, bütün gün boyunca evimize gelen teyzelere pasta, börek, sayamadığım kadar bardak çay ikram ettikten sonra ,tamam işte sonuna geldik dediğim , sona kalan teyzenin de çay kaşığını bardağının üstüne kapatıp artık almıyorum mesajını verdiği o muhteşem anda annemin limonlu iç ısrarı ile yıkıldığım an gelir aklıma.. Çünkü hemen mutfağa gidip limon tabak ve çatalını bulmam, limonu yıkamam dilimlemem gerekirdi. Annemin ısrarına, limonlu çayın tadına, teyzelerin çay içme kapasitesine hiç anlam veremezdim:)
bu çok çok eski bir çatal....nerdeyse 30-35 yıl oldu görmeyeli....çünki benim anneminde vardı ve sarı ,turuncu,yeşil ,lila renlerinde sanırım 6 lı setti ....ve bende çok limon kesip bu çatal ile servis yaptım....keşke yeniden bulabilsem bu çatallardan minik ve çok şekerdi.annemede doğudan hediye gelmişti.... bak şimdi nostalji yaşadım....birde dış kısmı çikolata renginde iç kısmı beyaz küçük kahve fincanları vardı onlarda o dönem çok modaydı....çok aradım doğu görevi yaptığımız antepte diyarbakırda baktım tüm pasajlara ama maalesef bulamadım.
YanıtlaSilÇocukluğum geldi aklıma evet yaa böyle çatallarımız vardı :))
YanıtlaSilHer komşuda ya da akrabada olurdu, değişik renklerini onlarda görürdüm. Bizde kırmızı ve mavi rengi vardı, anneciğim iyi bakmış bizimkilere hala duruyor:)
YanıtlaSilCam sürahilerin ve yanındaki bardağın altında ve üstünde duran dantelleri anımsıyor musunuz?
YanıtlaSilToz alırken en sinir olduğum nesnelerin arasında yer alırlardı :) kristal olduğu için kırılmasından epey korkardım.