Yolun Sonundaki Adama;

...En çok da kışı özledim. Kar yağar, geceleri sahlep içerdik. Her şeyin düzeleceğine ya da mucizenin gerçekleşeceğine kar yağarken inanırdım ben. Soğuk ama mutlu günler olarak anımsarım tüm kışları. Yalnızlığın daha katlanılır olduğu, umut etmenin bizi bu denli esir almadığı günler olarak...Seni de kışı sevdiğim kadar sevmek, kışı beklediğim gibi beklemek isterim. Bir tipi gibi gir hayatıma, üşümüş çocuklar gibi. Kış gelsin, yine her sabah uyanır uyanmaz pencereye koşayım, kar yağmış mı, sen gelmiş misin diye. Aylardan "Ekim" adresi zaten biliyorsun...